Kimputer's Weblog

When the name Ben Affleck comes up, people only tend to think of him as an actor, forgetting his whirlwind entry (as a writer) into Hollywood with the moving Good Will Hunting. Now besides writing, he’s adding the director’s seat to his resume (previously only directing one forgotten short movie), and again, he makes another impression.
With an all-star cast (inviting his little brother Casey to headline) he makes not only a surprisingly suspenseful thriller, but also an introspective journey filled with moral dilemmas. While there are some scenes where the overacting is touch-and-go, overall the drama comes across very well, and there are even a few smiles to be had during the first half.8-.

Aan:
Centrale Verwerking Openbaar Ministerie
Unit Mulder
Postbus 50000
3500 MJ Utrecht

Rotterdam, 16-01-2008

Betreft: bezwaarschrift met beschikkingsnummer xxxxxxxxxx

Geachte heer, mevrouw,

Onlangs mocht ik kennis nemen van een door U opgelegde sanctie naar aanleiding van een vermeende overtreding te Rotterdam. In de bijlage A vind U een kopie van de beschikking.

Bij deze teken ik hier beroep aan, hetgeen verduidelijkt zal worden in het volgend betoog.

Mijn twijfel over de gemeten snelheid (63 km/h op een plaats waar 50 km/h mag) is zeer groot. Dus om maar gelijk met de deur in huis te vallen, heb ik ten eerste recht op een kopie het ijkrapport (meest recent, maar voorgaande de datum van dit incident).

Daarnaast heb ik natuurlijk recht op de foto waarop ik geindentificeerd zou zijn.

Mijn twijfel is namelijk onderbouwd door het feit dat ik op PRECIES dezelfde plek meerdere keren ben geflitst. Een ezel stoot zich niet twee keer aan dezelfde steen zou je kunnen zeggen, maar het toch nu al de derde keer.
U begrijpt dat mijn verbazing groot is, en daarom heb ik de gevraagde documenten nodig voor mijn analyse. Ik ben namelijk van mening dat ik een van de meest defensieve autobestuurder ben in Rotterdam en omstreken, en tevens heb ik langdurig de verkeerssituatie kunnen bestuderen (met dank aan Google Earth vraag ik u Bijlage B erbij te pakken).
Zoals u ziet is mijn route duidelijk. Bij de eerste pijl, moet een scherpe bocht genomen worden en moet er nog langzaam vaart gemaakt worden. Mijn eerste en tweede bekeuringen kwamen kort na elkaar aan, en sindsdien had ik het vermoeden dat er agenten schuil hielden bij Punt 1, de Texaco tankstation. Sindsdien houd ik me keurig aan de snelheid (naast het feit dat ik niet eens 60km/h kan rijden in zo’n korte afstand). Vanaf Punt 1, begint ook de afscherming van vangrail aan beide kanten van de weg. Fietsers en voetgangers kunnen deze plek al lang niet meer bereiken. Bij Punt 2 zijn we al een hele eind hoger, en dit is een brug (circa 10 meter hoog). Behalve de naar boven geklommen stoere zelfdoder, zal hier nog steeds geen gevaar op de loer liggen. We beginnen nu bergafwaarts te rijden wat misschien voor een iets hogere snelheid kan zorgen, maar tevens rijden we nu richting de snelweg. Bij Punt 3 staat weliswaar een stoplicht, maar deze is makkelijk in te schatten door goed onbelemmerd zicht. Bij Punt 4, enkele meters na de stoplicht staat er al een 70 km/h bord. Begrijpelijk, het is immers de aanloop naar de snelweg. Nog steeds is de route afgescherm door vangrails.

U ziet mijn dilemma, zelfs als er hier snelheidsovertredingen plaatsvinden, moet ik mijn burgerplicht nakomen en u respectvol doch aandringend verzoeken het politie-apparaat beter in te zetten bij plekken waar het meer noodzakelijk is (ik noem bijv. smalle en drukke wegen, waar veel te hard wordt gereden en veelvuldig gevaarlijke maneuvres plaatsvinden).
Op dit moment wordt er zelfs gevochten om een plekje op deze Vaanweg, gezien mijn eerdere bekeuringen binnen de 2 weken door verschillende teams waren geconstateerd (namelijk Pol. R’dam Verkeershandhavingen en Pol. R’dam-Rijnmond EXO UE1). Dit is dus puur om het gemak en het geld dat binnenstroomt, niet om Rotterdam veiliger te maken. Daarom eis ik bij deze ook de notulen van de hierna plaatsgevonden taakbesprekingen tussen de diverse korpsen inzake verkeersveiligheid en meer logische controlepunten.

Ten slotte, erg grappig dat quantum mechanica hier ook ter sprake komt (een geobserveerde element wordt door de observatie zelf veranderd). Gelijkwaardig daaraan, wordt een volledig veilige situatie juist door de politie onveilig gemaakt. Zoals ik eerder opmaakte was er geen gevaar te zien op de weg, maar juist door de aanwezigheid van een eventueel epileptisch aangelegd agent, kan hij zich uit zijn passagiersstoel wringen en met spastisch bewegingen over de vangrail struikelen. Vandaar dat ik de genomen foto ook nodig heb, zodat ik via triangulatie kan uitzoeken waar ik in de voorheen veilig geopperde dichte bebossing moet opletten voor schuildhoudend gevaar.
Via die onderzoek, kan ik trouwens ook nog veel geld winnen. Met collega’s en vrienden ben ik de weddenschap aangegaan dat de politiekorps vast flauw genoeg is om binnen een afstand van 50 meter te gaan staan van de eerder genoemde 70 km/h bord.

In afwachting van Uw antwoord,

KaNam

Bijlage A: Kopie beschikking.
Bijlage B: Satellietweergave met verduidelijkingen van desbetreffende plaats van vermeend delict.

A seemingly overly dramatic movie (based on a book), but somehow, it didn’t turn out to be a tear-jerker. The story, a childhood friendship mixed with some foreign familial customs and some war-torn country themes, still plays out in an earnest heartfelt way though. Acting is quite alright too, along with a good drama-enhancing score and location-rich screenplay. Director Marc Foster seems to build his movies on dialogue-ridden character exploration while having an excellent handle on child actors (see Finding Neverland), and that’s a good sign for his next project (Bond 22).7+.

A low flying under the radar soul searcher with some romantic comedy tendencies. While Scarlett Johanssen tries to discover herself, so goes on nanny duty and stumbles upon some of life’s minor bumps. The writing isn’t really surprising, but in the end, the Hollywood effect is reasonable, resulting in an expected feel-good just-surface-scratching script.7.

Technically, it’s a sequel. Factually, this is still an Indiana Jones rip-off, as stated before in my review of the first chapter. Since this kind of movie is so easily forgotten, it feels like a fresh start. We get to reacquaint ourselves with the characters (since they didn’t leave any impression from last time) while the high-paced chase around the world starts pretty early on. A few puzzles and ancient translations are clues for the next step and drives the thin story forward.
Basically, it’s the same easily forgotten material from the first movie, with only the mother character surprisingly amusing (if only to see her out of her Queen character).
If you’re not into typical Hollywood-fare, this one is easy to skip. Hold a bucket of pop-corn, enjoy the cheap laughs, and it’s pretty do-able.7-.

Rate 1 (FR#^&% MESS !) to 5 (how very tidy !). Only rate the latest picture, otherwise I can’t keep track of the average.

Total: 1353 out of 442 votes > Average is: 3.061

Every time you think the saw has cut its way through and through (main characters dying and stuff), a year later another chapter turns around. Strangely, every time they’re able to continue the story where they left off, but also providing more backstory on this whole Jigsaw puzzle. Of course, the gruelling torture devices are also upping the ante every time, meaning every further chapter, not only the faint of heart, but also the ones with a stronger stomach, must approach with caution.
While the original was one of a kind in suspenseful storytelling, the following sequels were more Hollywood-like products. This fourth movie is also like that, good fun, quick paced story telling and endless gore, but can’t match the original.7.

This should actually a dual album review, since I tried both her debut album (after winning Idols 4 about 2 years ago) and her follow-up album after noticing she was riding an awards wave about 3 stories tall (songs from her debut album are still nominated for the 2008 Grammies). Even though I don’t like the all-out country/western songs (what she gets nominated most for), the debut album was instantly grabbing, with soulful pop with only the slightest touch of the southern influences.
Her second album is definitly not as powerful in that sense. It’s geared more towards the country scene, hence I like less songs. Still there are a handful of uptempo swingers and her voice (and appearance) is still nothing but stunning.
In a time where you start longing for new Faith Hill or Leann Rimes material, this is a storm flushing away those desires. She definitely stands on her own (even though I didn’t notice it at first), and if you stick around for the end credits of Enchanted (the movie), there nothing but to smile to yourself for recognising her unique voice in a new song. First album is a firm 8½, this second album I’d give a 7½.

Have a great 2008 y’all. May I bore you to death during my 5th year of blogging ! You can fight the impending doom by focusing on these upcoming summer tentpole movies though (in no particular order):

10.000 BC (Roland Emmerich)
Indiana Jones and the Kingdom of the Crystal Skull (obviously)
Speed Racer (Wachowski Bro’s)
Iron Man (Marvel superhero)
The Dark Knight (Nolan brothers kicking ass, probably)
The Incredible Hulk (don’t like the idea they dumped Ang Lee, but it’s an all-new all-star cast)
Hancock (Will Smith)

With his super star power, Will Smith is able to break a December box office record (one even might say singlehandedly), opening at $77.2 million. It’s no surprise though, next to the fact it’s the only high-budgeted tentpole this month.
And the budget is partially worth it. It paves the way for majestically shot sequences in an abandoned Manhattan. Francis Lawrence’s abundance of ultra-wide shots are aaw- and wow-inducing, contrasting nicely to dramatic ultra-tight shots. There’s certainly an atmosphere not easily recreated without the budget.
On the downside though, there’s a long list of slightly less appealing factors. First the creatures are too obviously full-CGI, both movement and coloring/texture are dead give-aways. Then there’s the story, which provided nothing new at all. One might even say the low budgetted 28 Days Later provides the same or higher amount of pleasure (though the movie picks a few cliches from other movies too). Tied to the simple story is the character’s depth of Will Smith’s character. As good as an actor he is, he pulls off a nice one man show, but with this story, the experience isn’t long-lasting (I’ll leave the believabiltiy of the triple Nobel prize worthy scientist/extremely buffed up lieutenant-colonel combo in the middle).
All in all, a good suspensefull flick, but just misses that extra to be the really really must-see movie you’d expect from Will Smith.7½.

The concept is not really new (mixing traditional animation with live action, like Who Framed Roger Rabbit or Space Jam), but now Disney gives it a try again long after the 3D animation revolution (having used this technique in various ways in the past century). Also not new is using the basic fairy tale template, mixed with the dual reality’s contrasting differences. Herein, the search/belief for/in happiness (in- or excluding the “ever after” part) serves as the subtle message, playing out the story just the way I would predict it. Though one thing I didn’t foresee was Disney’s tradition to include musical like songs thoughout the movie, hiring old-school composers Stephen Schwartz and Alan Menken to fill the soundtrack. I can’t really take a lot of this, but since I’m becoming a sappy old guy, I couldn’t say I hated it that much. The excessive overacting for the animated-to-reality characters isn’t my cup of tea, though it was necessary story telling device, so I couldn’t really hate that either. One misstep I can hate is the not-so-well cast little girl.
All in all, this movie works best for the teen girls or young couples, as I’m sure it won’t really work outside this demographics, though it had its funny moments.6½.

Lotsa talent were attached to this project (Vince Vaughn, Paul Giamatti, Rachel Weisz, Kathy Bates), but I consider this sled trip on a mayday mayday course. It just doesn’t mesh well, and the jokes aren’t really hard-hitting. Combined with dramatic misfires, it’s a long sit. To get in the Christmas spirit, this isn’t the one to catch.6-.

It’s been a long time since fresh Jerry Seinfeld material went out on the airwaves (I actually didn’t like it that much), and now he lands in an animated movie, so I thought I’d give it a try. And bee-hold an uncomplicated easy laugh-track, it’s quite unbelievable how many bee-jokes they managed to crank into this one. Of course, a lot of subtle movie homages are used too, mixed with some more visual humor.
Pacing is quite alright too, though the last act seemed a bit off. If you want simple comedy, this movie will deliver just that.7½.

To: info@bison.nl

Geachte Bison Informatie Centrum,
op de website zie ik dat jullie een lange Kerstvakantie tegemoet zien, waar iedereen natuurlijk welverdiend naar uit kijkt. Ik helaas niet, ik zal het dit jaar zonder familie moeten doorbrengen, daar ik mijn gezicht voorlopig niet durft te laten zien.
Het zit namelijk zo: Iets minder dan een jaar geleden deed ik mijn zus een Bison Doe Kado Doos kado. Daar zij in een huis woont met nogal wat mankementen, kon ze dat vast wel gebruiken. En ja hoor, binnen no-time was hier en daar van alles gefixed. Samen hebben we vaak gediscussieerd welke lijm of pasta het beste was voor welke applicatie. Van de hele serie werd van alles aangeschaft. Alle plus- en minpunten, de handleidingen, noem maar op, we kenden het uit onze hoofd. Onze kennis reikt zelfs tot jullie schijnbaar magisch kneedbaar staal. Zonder schaamte durf ik te zeggen dat we samen richting status Bison Pro gingen.
Na een tijdje is mijn relatie met mijn zus zeer bekoeld, zonder een echte reden. Dacht ik. Tot ik deze week een paar haakjes in de badkamer wilde ophangen en tot mijn schrik zag dat ik geen lijm meer in huis had. Als een speer snelde ik naar mijn zus, even de contactlijm lenen (ik neem aan dat u het met me eens bent dat dit de beste oplossing is voor een plastic haakje op een gladde tegel). Wat ze me in mijn handen drukte (om vervolgens de deur met een knal dicht te gooien) was de kado doos ! Eerst snapte ik het niet helemaal, maar nader onderzoek wees uit dat de dop een zwakke punt is voor jullie gehele serie tubes ! Je draait de dop na gebruik er weer op en je draait zonder weten helemaal de dop kapot. En ik zal het nooit recht in haar gezicht durven te zeggen, maar mijn zus zou ik typeren als fragiel. Ik kan u verzekeren dat er geen overmatig kracht is gebruikt bij het dichtdraaien. Gevolg is natuurlijk een onbruikbaar tube lijm, het droogt namelijk zeer snel uit.
Valse beschuldigingen vlogen heen en weer, dat ik de doos 2de-hands had opgekocht. Dat ik bij een knaken-winkel namaak producten had gekocht. Maar zoals u op de fotos ziet, zelfs een elders aangekochte losse tube bleek dezelfde zwakheid te bezitten.
Na verder rondvraag bij mijn familie ben ik erachter gekomen dat deze fiasco zelfs een naam heeft gekregen, de Doppen-Affaire. Tevens is mijn zus in haar vervangingsdrift bezig haar huis te vullen met merken als Pattex, Tesa en 3M (ja, deze merken doen zowel u als mij huiveren, maar ik moet haar in dit geval wel gelijk geven).
Mijn vraag is dan ook of u hierin iets voor mij kunt betekenen (misschien net voor de kerst, al is het maar een officiele mededeling dat u ondertussen de doppen heeft vervangen met een sterkere exemplaren), alvorens ik een lijmpoging waag met mijn zus (ironische bewoording, maar ik moet u zeggen dat ik hierbij wel een traan over mijn wang laat gaan). Het herstellen van zowel mijn relatie met mijn zus en hieraan gekoppeld het vertrouwen in jullie merk/producten zal wel langer duren, maar ik hoop toch dat u mij in de goede richting wilt helpen.

Mvg, KaNam.

Geachte heer Ung,

Het spijt ons te vernemen dat u problemen heeft moeten ondervinden met onze producten, wij kunnen u als volgt informeren.

Zoals gebruikelijk nemen wij opmerkingen van onze gebruikers zeer serieus, uw opmerking zullen wij dan ook verder intern behandelen.

Tevens willen wij u danken voor het feit dat u de moeite heeft willen nemen ons in kennis te stellen van uw ervaringen met onze producten, waardoor wij in staat zijn de ontwikkelingen in de markt te volgen en om zodoende de kwaliteit van onze producten te optimaliseren.

Terugkomend op uw probleem het scheuren van de doppen of zoals u aangeeft de doppen-affaire kunnen wij u melden dat dit te wijten valt aan ouderdom van de verpakking.
De verpakkingen welke Bison hanteert voor zijn producten zijn uit kwalitatief hoogwaardige materialen vervaardigd. Het kunststof welke Bison gebruikt betreft Polyethyleen en is 1 van de duurdere en slijtvastere materialen. Echter door een jarenlange inwerking van de in de lijm aanwezige oplosmiddelen op dit type kunststof dop resulteert uiteindelijk in het week worden van het materiaal met als uiteindelijk resultaat het scheuren van de dop door de opgelopen spanning. Dit is helaas niet te voorkomen.

Aan de hand van de door u opgestuurde foto van de Bison Doe Kado Doos kunnen wij u melden dat dit een verpakking is die wij al jaren niet meer voeren. Wij vermoeden dat deze verpakking inmiddels een jaar of 5 a 6 oud is en dan ook al geruime tijd over de houdbaarheid heen van de producten die in de verpakking zitten.
Alle producten in die Bison Doe Kado Doos hebben een minimale houdbaarheid van 2 jaar.

Wij vragen u of u bereid bent de bewuste producten naar ons op te sturen zodat wij kunnen achterhalen hoe oud deze producten daadwerkelijk zijn. U kunt het geheel kosteloos versturen naar onderstaand adres:

Na ontvangst zullen wij de betreffende producten onderzoeken en daar bij u op terugkomen, tevens zullen wij u dan een nieuwe en verse Bison Doe Kado Doos toesturen.

Wij vertrouwen er op u voldoende te hebben geinformeerd.

Met vriendelijke groet,

Bison International

Yes, you’re reading it correctly off your screen. I’m mentioning that taboo word again. Pistachio. As I predicted, the last time I touched it was over 3 years ago, while reviewing another brand of ice cream, and then the Italian maffia had enough of it already, and it became a dark underground subject matter again.

But alas, here it is again, the maffia struck a deal with Hertog, and the moment it arrived, I ate half a bucket. Seize the day, before it’s too late and the maffia retracts their mysterious license deal again.
And how does it taste ? Well, it’s all you expect from pistachio, combined with extra creamy vanilla ice cream. On top is some chocolate sauce (more sugar than real chocolate), and sprinkled pieces of pistachio (not crunchy though, it’s either soft by design, or something happened during the production process). By all means one hell of a dessert, but it somehow lacks in extraordinary flavor and texture combination, where other flavors (Appeltaart, Koffie Royaal) do excel. During my teen years, it was definitely the best around town. In its decades of absence, it tricked my mind that it was still so. In truth, the competition has advanced, and while still highly commendable, it still kinda feel like a letdown.8+.